بررسی تأثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش نگرش های صمیمانه در زنان معلول افسرده 20 تا40 سال معلول شهر کاشان

هدف: این پژوهش به منظور بررسی تاثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش نگرش های صمیمانه و کاهش افسردگی در زنان 20 تا40 ساله معلول افسرده شهر کاشان انجام شد. مواد و روش: در این تحقیق به شیوه نیمه تجربی، از بین معلولان زن افسرده مرکز کاشانه مهر کاشان در سال 1393، 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش(20 نفر) و گواه(20 نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسش نامه نگرش های صمیمانه تریدول و پرسش نامه افسردگی بک استفاده شد. به این ترتیب پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش، با استفاده از پرسش نامه ها در هر دو گروه آزمایش و گواه، پیش آزمون اجرا شد، سپس برای گروه آزمایش 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش تحلیل رفتار متقابل برگزار شد. در هر یک از جلسات یکی از مهارت های اساسی مدل اریک برن آموزش داده شد و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایش و گواه پس آزمون و یک ماه پس از آن آزمون پیگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، آموزش مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل، سبب کاهش معنی دار افسردگی( 01/0 ?? ) و نیز افزایش معنی دار نگرش صمیمانه و اجزاء آن(شامل صمیمیت عاطفی و صمیمیت ذهنی) ( 01/0 ? p ) در زنان معلول می گردد. بررسی ضرائب همبستگی نشان داد که افسردگی و نگرش صمیمانه ضریب همبستگی منفی و معنی داری را در سطح 1 درصد آماری داشتند(93/0- r =) یا به عبارتی با افزایش نگرش صمیمانه، افسردگی به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: از نتایج این تحقیق چنین استنباط می گردد که آموزش زنان معلول افسرده به شیوه تحلیل رفتار متقابل، می تواند به طور موثری سبب افزایش نگرش صمیمانه و کاهش افسردگی در آنان گردد؛ لذا پیشنهاد می شود از این شیوه آموزشی برای کاهش افسردگی افراد معلول در مراکز بهزیستی و کلینیک ها استفاده شود.